Urodziła się 12 stycznia 1943 roku w Postronnie powiat Sandomierz. W 1966 roku ukończyła studia na Wydziale Ogrodniczym Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu. Pracę magisterską na temat „Wpływ rozstawy roślin i nawożenia na rozwój, dojrzewanie i jakość nasion cebuli (Allium cepa L.) wykonała w Katedrze Biologii Nasion i Nasiennictwa pod kierunkiem prof. dr hab. Mariana Lityńskiego.

Bezpośrednio po studiach odbyła roczny staż produkcyjny w Stacji Nasienno-Szkółkarskiej w Mutowie k.Szamotuł. W latach 1967-1969 była zatrudniona
w Katedrze Biologii Nasion i Nasiennictwa Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu jako pracownik naukowo-badawczy. Od roku 1970 do 1975 pełniła funkcję specjalisty ds. hodowli roślin i nasiennictwa w Zakładach Hodowli Roślin Ogrodniczych w Poznaniu.

W Akademii Rolniczej w Poznaniu została zatrudniona w listopadzie 1975 roku na stanowisko asystenta naukowo-dydaktycznego najpierw w Katedrze Genetyki a od 1978 roku w Katedrze Warzywnictwa. W 1983 roku objęła stanowisko adiunkta po obronie pracy doktorskiej na temat „Przydatność odpadów przemysłu drzewnego jako podłoża do uprawy boczniaka ostrygowatego(Pleurotus ostreatus (Fr.) Kumm.)”. Promotorem rozprawy doktorskiej był prof. dr hab. Marian Gapiński. W 1998 roku uzyskała stopień doktora habilitowanego, przedstawiając pracę na temat wpływu niektórych czynników na wzrost grzybni i plonowanie boczniaka. W roku 2002 uzyskała stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w 2006 roku tytuł profesora nauk rolniczych. W latach 2002-2008 pełniła funkcję prodziekana ds. Studiów na Wydziale Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu.

Jej problematyka badawcza obejmuje grzyby uprawne ze szczególnym uwzględnieniem boczniaka, w tym opracowanie składu podłoża i metod jego przygotowania, ocenę odmian boczniaka, ustalenie optymalnych warunków przechowywania grzybni jako materiału rozmnożeniowego, określenie wpływu temperatury, wilgotności, dwutlenku węgla i światła na plonowanie. Prowadziła również badania nad agrotechniką wybranych gatunków roślin przyprawowych i leczniczych.

Dorobek naukowy Profesor Mirosławy Ziombry obejmuje 175 pozycji, w tym 40 opublikowanych prac badawczych, siedem książek i podręczników, dwa skrypty, 14 artykułów naukowych, jeden patent, 23 prace konferencyjne, 88 artykułów popularno-naukowych, wiele opracowań projektowo-organizacyjnych dla producentów grzybów jadalnych oraz liczne ekspertyzy.

Profesor Mirosława Ziombra przez 40 lat pracy na Uczelni rozwijała bardzo ożywioną pracę dydaktyczną, którą m.in. udokumentowała dorobkiem obejmującym skrypty i podręczniki akademickie. Pod jej kierunkiem przygotowano ponad 70 prac magisterskich i 22 prace inżynierskie. Była również promotorem dwóch prac doktorskich.

Była członkiem Polskiego Towarzystwa Botanicznego, Polskiego Towarzystwa Genetycznego oraz Polskiego Towarzystwa Badań Radiacyjnych.

Profesor Mirosława Ziombra została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Na emeryturę przeszła w 2013 roku.